สิทธิมนุษยชนสนทนา


 

โทษประหารชีวิต
ศราวุฒิ ประทุมราช

ใครทีได้อ่านข่าว หรือได้ฟังคำให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนของนายเรืองศักดิ์ ทองกุล ผู้ต้องหาในคดีฆาตกรรมครอบครัวบุญทวี 5 คน ที่จังหวัดสงขลาแล้ว คงนึกอยู่ในใจว่า คนที่มีจิตใจโหดร้านผิดมนุษย์ยังคงเหลืออยู่ในบ้านเราอีกหรือ และอาจคิดต่อไปว่า ศาลน่าจะลงโทษให้ตายตกไปตามกันเพื่อให้สาสมแก่ความชั่วที่เขาได้กระทำลงไป

กระแสข่าวจากสื่อมวลชน ได้ทำให้สังคมคิดถึงการประหารชีวิตแก่ผู้ร้ายใจโหดทารุณ ที่ได้กระทำการฆ่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน กรณีนี้ก็เช่นกัน ผมไปนั่งที่ไหนมักได้ยินชาวบ้านพูดกันว่า "ฆาตกรผู้นี้สมควรตาย" ฯลฯ

ในหลักการแห่งสิทธิมนุษยชนนั้น มีข้อกำหนดว่ามนุษย์ทุกคนมีสิทธิโดยธรรมชาติในการดำรงชีวิต สิทธินี้ย่อมได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย แต่มีข้อยกเว้นว่า การลงโทษประหารชีวิตย่อมกระทำได้เฉพาะคดีอุกฉกรรจ์ที่สุด สำหรับประเทศที่ยังไม่มีการยกเลิกโทษประหารชีวิต

ข้อถกเถียงเรื่องโทษประหารชีวิตในสังคม ดูเหมือนจะเป็นประเด็นที่ละเอียดอ่อนในหลายประเทศ เช่น ประเทศในแถบแอฟริกา หรือตะวันออกกลาง ค่อนข้างจะมีความเห็นว่าใครฆ่าผู้อื่น ผู้นั้นควรถูกตัดสินให้ตายไปด้วย และโดยเฉพาะหลายประเทศมีปัญหาการก่อการร้าย เพราะความคิดเห็นทางการเมืองที่แตกต่างกัน นำไปสู่การลองวางระเบิดหรือการทำลายชีวิตผู้บริสุทธิ์ ส่งผลให้ผู้คนมีความเคียดแค้นและไม่ให้อภัยต่อกัน แม้ในสหรัฐอเมริกา บางมลรัฐก็ยังมีการใช้โทษประหารชีวิตอยู่

เหตุผลผู้ที่คัดค้านโทษประหารชีวิต ก็คือการฆ่านั้นเป็นความรุนแรงที่กระทำต่อชีวิตมนุษย์แม้เมื่อฆ่าไปแล้วก็มิได้ทำให้สังคมสงบสุข ตรงข้าม ผู้ถูกฆ่าย่อมมีความโกรธแค้นอยู่ในใจ มีความหวาดระแวงต่อกันไม่มีความสงบ

เหตุผลของนักสิทธิมนุษยชนต่อโทษประหารชีวิต ก็คือกระบวนการยุติธรรมอาจกระทำพลาดได้ หากมีกระบวนการที่ไม่โปร่งใส ผู้บริสุทธิ์อาจถูกลงโทษประหารชีวิตโดยที่ไม่มีโอกาสพิสูจน์ความ บริสุทธิ์ของตนเองอีกเพราะได้เสียชีวิตไปแล้ว แต่หากเพียงถูกตัดสินจำคุก ถ้าตนเองบริสุทธิ์ก็สามารถ รื้อฟื้นคดีขึ้นมาพิจารณาใหม่ และเรียกร้องค่าเสียหายที่ต้องสูญเสียโอกาสไปเพราะติดคุกอยู่ก็ได้

ฟังดูแล้วแต่ละฝ่ายก็มีเหตุผล และเหตุผลทั้งหลายนั้น ขอให้เป็นเหตุผลที่มิได้มาจากมิจฉาทิฐิที่เอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง หากจะถามว่า ผมเห็นด้วยกับความเห็นไหนก็จะไม่ขอตอบตรง ๆ แต่จะขอตอบว่า "ใครไม่มีบาปก็เอาหินทุ่มหญิงคนนี้เสียให้ตายเถิด"

(อุดมสาร 13-19 กรกฎาคม 2540)

Go Top
Back to Home Page